Een andere blik

Het is kwart over 5, de avond gaat vallen. Het wordt gelukkig iets minder heet. Vandaag 35 graden in de schaduw en het is al weken droog. Voordeel weinig muggen. Bladeren vallen van de bomen. De zon gaat rond half 7 onder. Ik zit aan de rand van het zwembad van een prachtig verbouwd plantagehuis. De eigenaar Janaka is in zijn jeugd verhuisd naar de VS en Canada. Hij is nu de helft van het jaar hier en heeft deze verwaarloosde woning op een prachtige manier verbouwd en ingericht. Het heeft iets Mexicaans Spaans, leuk ingericht met antieke voorwerpen en 14 heerlijke bedden verdeeld over eigenlijk 2 huizen. Welkom in de wereld van AirBNB. Ik ben al 2 dagen de enige gast.

Na een goede treinrit van Galle naar Colombo en een korte overstap naar Negombo (enige buitenlander in de trein) heeft hij me opgepikt bij het station. Onderweg afscheid genomen van C die in Mount Lavinia uitstapte. Althans dat dacht ze. Wij hadden net haar zware hutkoffer zonder bulten en kleerscheuren uit de trein gehesen toen bleek dat dit nog niet het juiste station was. Gelachen war. Dag lieve Carolien heb het goed. Raar ook wel om ineens alleen te zijn. Blij dus met mr Janaka die zeer betrouwbaar voelt en niet slijmerig is en een fijne gesprekspartner.

We hebben veel gesprekken met elkaar en zo krijg ik weer een andere blik op wat ook de Sri Lankaanse cultuur is. Janaka is een ongelofelijk vriendelijke man die met een Brittish accent van alles voor me regelt. Ondertussen praten we over spiritualiteit, nuttig bezig zijn, kindness. Hij is erg kind en grappig genoeg ook soms onzeker, wat kan ik vragen voor maaltijden. Wat vind jij. Vanavond gaan we eten bij een jongen uit de buurt die in een huis werkt bij een NL koppel en die hij heeft geholpen met ? dat weet ik nog niet. Er wonen hier her en der meerdere buitenlanders in grote huizen. 15 min van Negombo en een half uur van het vliegveld. Janaka vindt de meesten van hen best raar. Ze hebben geen contact, ontwijken bezoekers en een paar runnen een weeshuis dat er niet echt luxe uitziet volgens J maar hij ziet wel dat de eigenaren heel regelmatig naar NL vliegen waarschijnlijk B class? Waar of niet waar of een mooie dekmantel. Hij is blij met de huidige regering die echt tegen corruptie lijkt te vechten en weer betrekkingen met het westen heeft aangeknoopt.

J gaat met me mee naar het Welcome Village. Een dorp in Monnikendamse stijl dat door een Nederlander Herman Steur is opgezet. Ik heb er een afspraak om te bekijken of we er met professionele vrijwilligers iets kunnen betekenen.

Het hele dorpje bestaat uit huisjes met trapgeveltjes a la Monnikendam, een ziekenhuis, vrijwilligersverblijven, een nonnenhuis en nog wat gebouwtjes. Het geheel doet wat onderkomen aan en hoe raar en vertrouwd voelt het om over het Jos Brink pad te lopen…Er verblijven ongeveer 190 ouderen, sommigen dementerend, anderen in het ziekhuis of gehandicapt of gewoon lekker rondscharrelend. We lopen langs de huisjes en overal is het Aybowan en blijdschap om even aandacht te krijgen. De oudjes zijn echt grappig, ook al ben ik gewaarshuwd dat sommigen helemaal niet leuk zijn soms. Dat kan ik me best voorstellen maar vooralsnog ben ik hun toetje van de week. We maken een rondje met iemand van de board en 3 zusters. Er is ook een jonge zuster bij. Ze spreken perfect Engels en ook alle andere personeel lijkt heel liefdevol en toegewijd met de mensen om te gaan. Sommige ouderen spreken ook een aardige mond Engels. Zo ook een vrouw in het ziekenhuis die zo blij is dat ze geen diabetes heeft en haar voet gespaard kan blijven. Ze moet er een beetje van huilen. Ze is een burger een nakomelinge van de Nederlanders. Op haar bed uitgespreid liggen foto’s van een NL koppel en moeder Theresa en Jesus en haar familieleden. Ik begrijp het niet helemaal want hier mogen alleen mensen verblijven die op straat zwerven of zo weinig inkomen hebben dat en geen familie. Begrijp dat haar familie in Canada woont.

Het project heeft het zwaar, ik vermoed ook na het overlijden van de oprichter die in het dorp woonde en met een dalend aantal donateurs. De manager en onderhoudsploeg zijn ontslagen. Mijn gesprekspartner heeft er alle vertrouwen in dat het goed gaat komen. Het is de bedoeling dat ze na 2020 onafhankelijk worden van NL. Daar wordt nu aan gewerkt.

Er is behoefte aan mensen die ervaring hebben in en met het werken met ouderen, geriatrie, fysio, dementie, animatie. Ook is er sinds kort een verbinding met de universiteit van Kandy, de enige faculteit die iets met geriatrie doet. Er komen 5 keer per jaar groepen studenten.

Hoe anders dan ons landje waar de bejaardentehuizen leeg moeten. Hier beginnen ze er net aan. Oude structuren veranderen, de trek naar de stad. J kent cases waar de kinderen het huis hebben ingepikt en vader in een soort hondenhok moet slapen. Mishandeling van ouderen.

Het gedoe over geld en corruptie en mismanagement speelt ook hier een rol maar daar ga ik mijn vingers niet aan branden.

Het lijkt me een prima project om mee verder te gaan. Het gaat immers om de ouderen en hen een fijne tijd te geven met wat liefde en aandacht.

’s Avonds gaan we shoppen bij Cargills met de vriend van J, mr Nelson de edelstenenman van begin 60 schat ik. Daarna drinken we met zijn drieën een biertje. 1 fles want ze drinken eigenlijk niet harrie harrie. Rustige mannen die ook veel grapjes maken en erg beleefd zijn. Ik krijg foto’s en filmpjes te zien van vondsten en het proces. Een enorme blue saffire die meer dan 10.000 usd heeft opgebracht. De 2 hebben elkaar via Facebook leren kennen. Ik kom niet meer bij en zij ook niet. Na alweer een overheerlijke rice en curry duik ik in een van de 5 bedden op mijn kamer.

Terug naar het heden. De zon is bijna onder. Ik krijg mijn thee met cake geserveerd van Ashoka die hier het huishouden doet met haar man. Ik vraag of ze tevreden is. Niet zo zegt ze. De hele dag koken en vegen…maar ik ben de eerste gast in 3 maanden … Singhalesen zijn lui zegt J. tamils en moslims niet die werken keihard. Het noorden heeft het nog zwaar zo na de oorlog maar zal snel het zuiden economisch overtreffen. Het noorden ja dat lijkt me ook erg interessant. Daar is veel te doen en nog weinig toerisme. Rustig Yola eerst dit maar eens op poten zetten verder. Ik heb zin om verder met Carolien te werken aan een speciale rondreis met village bezoek en misschien projectbezoek en homestay van Sarvodaya. Mooi als combi met vrijwilligerswerk of gewoon los van Commundo. Lots of new ideas, contact en energy dus en ik ben hier maar 9 dagen.

Dank allemaal voor het lezen en meelezen. Sri Lanka is en blijft een aanrader als je van het gebaande pad af wil gaan. Dan voelt het steeds weer als thuiskomen.