De vorige dag had Bandula aan Karuna een van de dames al uitgelegd wat ze ons allemaal kon laten zien en zo een kleine village tour gemaakt op een briefje. Planten, bomen, de paddi field, de boeren, de kokosfabriek, de pre school, het kerkhof. En ze pakten het meer dan snel op! Geboren gidsen. Karuna was soms wat gestressed want iedereen wilde ons binnen hebben en iets aanbieden. En zij zat toch op een schema en wij waren van “haar” en haar vriendinnen.. Briefje erbij. Ik zei dan Karuna no stress let it go. En dan weer die smile.

De planning ging al snel in duigen want wij moesten het hele trouwboek eerst nog door. Wat een sprookjesreportage. Hij als Kandiyan prins en zij als prinses met heel veel bruidsmeisjes en alle gasten in super mooie sari’s en speciale kleding en rituelen. Dag 1 in het rood Kandyan en dag 2 in het Indias en in het wit, westers. Het begint met de ouders die de kinderen ieder vanuit hun eigen huis, kiri bat, melkrijst voeren. Dat is ook het eerste voedsel dat babies krijgen als ze gaan eten. Mooi ritueel. Prachtig boek met top foto’s en heel mooi vormggeven. Dit is echt een art. Een een kostbare zaak voor de ouders van de bruid. Ze waren er niet minder trots op want naast de flat screen, de plastic stoelen en het altaartje sierde alleen een ingelijste bruidsfoto van zeker 1 meter de woonkamer.

Terug naar de walk. Naast Karuna werden we vergezeld door Nona een dame van 72 die best goed Engels sprak maar wel wat triest was zonder man en inkomen en lachebek die steeds wilde dansen en grapjes uithaalde en een jonger meisje dat bloemen plukte voor de welkomst kettingen die later uitgedeeld werden. Onderweg ontmoetten we cowboy Billy en zijn vrouw die kokosnoot aanbood en een planten kwekerijtje hadden, vol trots! Lachebekje wist precies hoe het moest. Ze wees een plant aan en ging er dan bevallig bij staan of vroeg om het kokosnoothaarverwijderingsapparaaat aan te zetten of er een noot voor te houden, voor onze foto’s. Enorm gelachen ook vaak om niets, stunteligheid van ons of het dansen of onze 5 woorden Singalees. Ontspannen. 4 uur later hadden we het dorp met 1200 inwoners wel zo’n beetje gehad en overal een welkom. Stoelen naar buiten. Wat te drinken, speciale koekjes of een bloem in ons haar.

Inmiddels waren de districtsmensen gearriveerd en moesten we baden en ons omkleden. Carolien had een sari gekocht en die moest natuurlijk gedragen worden. Dat werd zeer gewaardeerd. Lekker rommelig allemaal was er een podiumpje gemaakt en stonden er wel zeker 30 stoelen klaar voor de ontvangst vd groep die uiteindelijk pas om half 4 kwam. Wij waren inmiddels helemaal ingeburgerd en opgenomen door onze vriendinnen en kinderen. Om de tijd te doden deden we nog een keer hoofd schouders knie en teen….Een topper waar je ook komt. Grappig momentje was dat Billy met hoed en tuctuc aan kwam rijden en ook mee wilde doen maar het was natuurlijk alleen voor vrouwen en kinderen vd families en Sarvodaya. De naam Billy is toen overigens pas geboren want die associatie was er ineens spontaan en we hieven het cowboy Billy lied aan. Overal gelach. Billy ook. Billy moest naar buiten en bleef om de hoek staan kijken met nog een oudere man in zijn tuctuc. Elke keer doken die kopjes weer op.

Het welkom was prachtig met bloemenkransen en gezang van de kinderen. Yola mocht dansen jawel dat had ik beloofd. Beetje ongemakkelijk maar ook ok en het leverde veel complimentjes op. Jij kan goed dansen haha. Zonder sari moet je toch iets doen J. Bij de nl dames zag ik ontroering, verwondering, blijdschap, contact. Vooral met de kids natuurlijk. Het zag er allemaal heel gemakkelijk uit. Direct iedereen op de foto met de smartphones van de jeugd en iedereen was in trek.

Na de verdeling over de families doken wij de taxi in naar Colombo.

Op alweer naar een nieuw avontuur en een nieuwe wereld. Wat een intense en verbonden dag vol plezier, respect en gelijkwaardigheid. Mijn thema’s. Heerlijk ook om dit met Carolien te beleven en te delen, die zich overal vol instort en geniet en lacht en contact maakt. Want hoe leg je het uit. Ik probeer het te beschrijven en zal en wat foto’s bij plaatsen maar het gevoel is nauwelijks te beschrijven.

Suba ratriak (welterusten).